Ik ben het zeehondje dat nieuwsgierig komt piepen.⁠
Ik ben moe en ik heb honger. Ik heb een lange reis gemaakt.⁠
Ik ben mijn moeder kwijt. Ik voel me alleen. Ik ben in paniek.⁠
Ik heb honger.⁠
⁠
Ik zie mijn moeder, opgesloten in een schilderij, in een uitzichtloze situatie van het verleden. Ik zie de leegte en de hopeloosheid in haar blik.⁠
Ik zie dat ze niet kan bewegen. Ze zit vast in een jurk van schone schijn. Ze zit vast in een kind stuk.⁠
Ze kan geen moeder zijn voor mij.⁠
⁠
Ik heb honger en zin in zoet.⁠
Ik heb nood aan warmte. ⁠
Ik heb nood aan een moeder die er is voor mij.⁠
Maar dat kan ze niet, ze zit vast.⁠
Ik ben alleen.⁠

Dit is één van mijn allereerste SoulCollage kaarten. Intuïtieve creativiteit brengt dingen naar boven waarvan je niet weet dat ze er zitten. Het zeehondje representeert een stuk van mijn innerlijk kind, het stuk dat emotioneel honger heeft, het stuk dat noden heeft die niet ingevuld konden worden.⁠
Als volwassene kan je leren om voor de gekwetste stukken in jezelf te zorgen, zodat ze je leven niet blijven beheersen.⁠