Allemaal nonsens, die stappenplannen tot geluk.
Allemaal gemakkelijk gezegd en niet gemakkelijk gedaan.
Iedereen is anders.
Wat voor mij werkt, werkt misschien niet voor jou.

Groeien, hoe doe je dat?

Hoe doe je dat, als alles donker is, als je de weg niet meer weet?
Hoe doe je dat, als je je helemaal alleen op de wereld voelt?
Hoe doe je dat, als je geen basis hebt meegekregen?

En toch voel je die roep.
Toch voel je die innerlijke stem die je vanbinnen uit roept,
die trekt en duwt,
die je in de richting van je verlangens stuurt.

Meer heb je niet nodig om te groeien.
Gewoon die innerlijke stem die je roept.
Dat verlangen die vanbinnen in je leeft en dat geboren wil worden door jou.

Hoor je deze stem?
Je voelt ze in de kleine impulsen van elke dag.
Je hoort ze via muziek die je inspireert.
Je ziet ze in wat anderen je tonen, in alles dat je raakt of beroert.

Luister je? Geef je er gevolg aan?
Of blijf je het tempo volgen van je agenda, van de maatschappij?
Kies je voor jezelf?
Of voor datgene dat van jou wordt verwacht?

Groeien gaat stap voor stap, op jouw tempo.
Er is geen juist of fout.
Er is enkel de volgende stap.
En die wordt je altijd getoond, via je verlangens.

Dus de vraag is: hoe wil je je voelen?
Welk verlangen is zo groot binnenin jou?
En wat kan je nu, op dit moment, doen om contact te maken met dat gevoel?
Er zijn veel manieren. Voor mij is proceskunst dé manier.

Maak iets. Laat je handen iets creëren dat je verlangens representeert.
Geniet er van. De uitkomst is niet belangrijk.
Wel de uitnodiging om je verlangen geboren te laten worden.
Een moeder weet niet welk soort kind ze op de wereld zal zetten.
Ze draagt het 9 maanden zonder het te zien of te begrijpen.
Ze voelt het 9 maanden in zich en vertrouwt het proces.
Proceskunst werkt op net dezelfde manier.
Je nodigt uit, draagt en vertrouwt.

Het verlangen zal zich tonen, als vanzelf.
Maak er contact mee, koester het.
Het is de volgende stap op je weg.

Ik geloof meer en meer dat iedereen eigen wijsheid en antwoorden in zich heeft. Je innerlijke wereld weet écht wat je nu nodig hebt in je groeiproces. ⠀
⠀
In mijn werk via SoulCollage en JourneyCircles wordt dit steeds duidelijker. Durven boosheid uiten in plaats van opkroppen bleek voor iemand de sleutel te zijn om te werken rond zelfliefde. Iemand anders gaf zichzelf de uitnodiging tot bestaansrecht als volgende stap in het doorbreken van oude patronen. Om meer flow te voelen in het leven, werd iemand uitgenodigd om oud en misschien ongekend verdriet te voelen en een thema dieper te verwerken. Verstikkende loyaliteiten werden doorbroken, er werd in de spiegel gekeken, schaduwstukken werden zichtbaar gemaakt. ⠀
⠀
Ik word altijd geraakt als ik getuige mag zijn van nieuwe inzichten die op een speelse en spontane manier naar de oppervlakte komen.⠀
⠀
Stappenplannen werken niet. De ‘weg’ is voor iedereen anders. En een echt plan is ook niet nodig. Er is enkel de volgende stap, die ligt verborgen in de diepte van je innerlijke wereld.⠀
⠀
Een pad ontstaat door lopen, stap voor stap.
Vol vertrouwen dat de volgende stap zich vanzelf zal aandienen. Vol vertrouwen, zodat je geen controle nodig hebt over waar je naartoe stapt. Je hebt de antwoorden sowieso in je.⠀
⠀
Ik wens je dit vertrouwen toe, dit diepe vertrouwen in jezelf en in het leven, op weg naar de volgende stap op je pad.⠀